بررسی اثرات gnrh و نالوکسان در تغییرات سطح سرمی هورمون های fsh، lh و تستوسترون حاصل از تجویز مزمن مورفین در موش صحرایی نر

چکیده زمینه و هدف: با توجه به استفاده ی روزافزون از مواد مخدر و نقش این ترکیبات بر ناباروری انسان، امروزه مراکز تحقیقاتی جهان در پی یافتن ترکیبات فارماکولوژیکی بوده که بتوانند اثرات مواد مخدر را معکوس نموده و معضل ناباروری را از طریق تجویز ترکیباتی نظیر gnrh و آنالوگ های آن که اثرات جانبی ناخواسته نیز ندارند، حل نمایند. روش بررسی: در این مطالعه از موش های نر بالغ 200 تا250 گرمی استفاده شد که در زمان های مختلف ( 5 ، 10 و 15 روز ) مورفین را با دوز 5 میلی گرم بر کیلو گرم به صورت درون صفاقی به موش های نر تزریق نموده و هر دوره در 5 گروه 8 تایی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول، شامل موش های دست نخورده بدون هیچ تزریق بود. به گروه دوم سالین، به گروه سوم مورفین، به گروه چهارم نالوکسان و به گروه پنجم فرتاژیل(fertagyl ) تزریق شد. سپس موش های هر گروه بی هوش شده و خون گیری انجام گرفت. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که مورفین باعث کاهش معنی داری در وزن و قطر بیضه ها، وزن موش ها و رفتار آن ها از جنبه ی تغذیه و اعمال رفتاری شده است. از سوی دیگر بر میزان هورمون lh و تستوسترون تأثیر معنی داری در همه ی گروه ها ( 05/0< p ) مشاهده شده ولی در مورد هورمون fsh تأثیر معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: با توجه به این که در گروه های تجربی که به آ ن ها نالوکسان و gnrh تزریق شد، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بنابراین پیشنهاد می شود از نالوکسان و gnrh به عنوان آنتاگونیست های اوپیوییدی جهت رفع عقیمی ناشی از اعتیاد به مورفین استفاده شود.